| Doberman | |
| Dobermann | |
 Doberman | |
| Grupa II FCI | |
| Kraj patronacki | Niemcy |
| Wymiary | |
| Wysokość | 68-72 cm Suka: 63-68 cm |
| Waga | Pies: 40-45 kg, Suka: 32-35 kg |
| Klasyfikacja | |
| FCI | Grupa II, Sekcja 1, nr wzorca 143 |
| AKC | Working |
| ANKC | Grupa 6 - (Utility) |
| CKC | Grupa 3 - (Working Dogs) |
| KC(UK) | Working |
| NZKC | Utility |
| UKC | Grupa 1 - Guardian Dog |
| Wzorce rasy | |
| FCI • AKC • ANKC • CKC KC(UK) • NZKC • UKC | |
| Hodowle psów rasy Doberman | |
| Reproduktory rasy Doberman | |
Doberman - rasa psa należąca do II grupy FCI (psy w typie pinczera i sznaucera, molosowate i szwajcarskie psy pasterskie).
Rys historyczny[]
Rasę stworzył w XIX wieku Fryderyk Ludwik Doberman, poborca podatkowy z miasta Apolda w Turyngii. Brakuje bliższych danych na temat ras, z jakich powstał dzisiejszy doberman, jednak jego cechy psychiczne i fizyczne nasuwają na myśl rotweilera, black and tan teriera, pinczera krótkowłosego, owczarka niemieckiego, wyżła niemieckiego krótkowłosego. W celu uszlachetnienia sylwetki, na początku XX wieku dodano do rasy krew teriera manchesterskiego i greyhounda.W 1910 uznano rasę Doberman Pinscher i założono księgę rodowodową. Rasą popularną stał się w latach międzywojennych.
Charakter[]
Doberman to pojętny, energiczny, inteligentny, odważny, cięty pies jednego przewodnika. Jest też pewny siebie i chętny do pracy. Te cechy czynią go świetnym psem obronnym i stróżującym, przy czym należy pamiętać, że ze względu na krótką sierść trzeba zapewnić mu ochronę przed warunkami atmosferycznymi.
Wzorzec[]
Wrażenie ogólne: jest średnio duży, silnie zbudowany, muskularny.
Proporcje: budowa sprawia wrażenie kwadratowej, szczególnie dotyczy to psów. Długość tułowia od rękojeści mostka do kości kulszowej nie powinna przekraczać 5% u psów a u suk 10% wysokości w kłębie.
Usposobienie i charakter: usposobienie dobermana jest przyjazne i pokojowe, bardzo przywiązuje się do rodziny i lubi dzieci. Oczekuje się średniego temperamentu i średniej ostrości, a co za tym idzie średniego progu pobudliwości, Oprócz dobrej układności dobermana i jego chęci do pracy należy zwracać uwagę na sprawność, odwagę i ostrość oraz pewność siebie i nieustraszoność.
Głowa: silna i proporcjonalna, widziana od góry odpowiada kształtem tępemu klinowi. Poprzeczna linia wierzchołka głowy oglądana od przodu powinna przebiegać prawie poziomo, a więc nie opadać ku uszom. Linia kości ciemieniowej prawie prosta, w przedłużeniu grzbietu nosa opada do karku z lekkim zaokrągleniem. Luki brwiowe są dobrze rozwinięte, lecz nie wystające. Bruzda czołowa jest lekko widoczna. Kość potyliczna nie powinna przesadnie wystawać.
Przełom nosowy: ograniczony, ale wyraźnie wykształcony.
Nos: trufla nosa dobrze wykształcona, bardziej szeroka niż okrągła, z dużymi otworami, lecz bez nadmiernego uwydatniania. U czarnych psów jest czarna, u brązowych jaśniejsza.
Kufa: musi być silna i proporcjonalna do mózgoczaszki. Powinna być głęboka. Kąt warg powinien sięgać aż do zębów trzonowych. Szerokość kufy musi również zapewniać miejsce dla górnych i dolnych siekaczy.
Wargi: powinny mocno i gładko przylegać do szczęk i zapewniać szczelne zamknięcie pyska. Pigmentowanie ciemne, u brązowych nieco jaśniejsze.
Szczęki, zgryz, zęby: szczęki górna i dolna silne i szerokie. Zgryz nożycowy, 42 zęby odpowiadające schematowi, normalnej wielkości.
Oczy: średnio duże, owalne, ciemnego koloru. U psów brązowych jest dopuszczalne pewne rozjaśnienie. Dobrze przylegające powieki. Brzeg powiek owłosiony.
Uszy: wysoko osadzone uszy, przycięte na odpowiednią długość w stosunku do długości głowy. Ucho nie cięte powinno być średnio duże, z przednią krawędzią równo przylegającą do policzka.
Szyja: dość długa, proporcjonalna do tułowia i głowy. Jest sucha i muskularna. Jej kontur wznosi się i jest zgrabnie wygięty. Trzymana jest prosto i wykazuje wiele szlachetności.
Kłąb: szczególnie u psów, powinien być wydatny zarówno na wysokość, jak i długość, określając opadanie linii grzbietu w kierunku zadu.
Grzbiet: krótki i silny, dość szeroki i dobrze umięśniony.
Partia lędźwiowa: dość szeroka i dobrze umięśniona. Suka może mieć tę partię trochę dłuższą, ponieważ potrzebuje ona miejsca na sutki.
Zad: powinien od kości krzyżowej w kierunku nasady ogona prawie niedostrzegalnie opadać przez co wydaje się trochę zaokrąglony. Dość szeroki i silnie umięśniony.
Klatka piersiowa: długość i głębokość klatki piersiowej jest w odpowiednich proporcjach do długości tułowia. Głębokość powinna osiągać prawie połowę wysokości w kłębie. Klatka piersiowa jest dość szeroka i uwydatniona do przodu tworząc przedpiersie.
Linia brzucha: od końca mostka do miednicy brzuch jest wyraźnie podciągnięty.
Ogon: wysoko osadzony i krótko cięty lub może być w postaci naturalnej.
Kończyny przednie: oglądane z każdej strony są proste i ustawione prawie prostopadle do powierzchni, silnie zbudowane
Łopatka: przylega silnie do klatki piersiowej, krawędzie jej są obustronnie dobrze umięśnione. Przewyższa od góry wyrostki ościste kręgów piersiowych. Możliwie ukośnie położona i cofnięta tworzy kąt z poziomem 500.
Ramię: dość długie z dobrym umięśnieniem, tworzy z łopatką kąt 105-110 stopni.
Łokcie: dobrze przylegające, nie odstające.
Staw nadgarstkowy: silny
Nadgarstek: silne kości. Widziany z przodu – prosty, z boku – lekko zaznaczona ukośność do podłoża (najwyżej 10 stopni).
Przednie łapy: są krótkie i zwarte. Palce wypukłe ku górze ( kocia łapa). Pazury krótkie i czarne.
Kończyny tylne: dla patrzącego z tyłu doberman wydaje się w biodrach i zadzie szeroki i zaokrąglony w wyniku swojego wydatnego umięśnienia miednicy. Silne kończyny tylne są proste i ustawione równolegle.
Udo: dość długie i szerokie z silnym umięśnieniem. Dobre kątowanie stawu biodrowego – do poziomu 80-85 stopni.
Kolano: staw kolanowy jest silny i utworzony przez udo, podudzie i rzepkę. Kąt stawu kolanowego wynosi 130 stopni.
Podudzie: średnio silny, równoległy. Kości podudzia wiążą się w stawie skokowym z kośćmi śródstopia pod kątem 140 stopni.
Śródstopie: jest krótkie i ustawione prostopadle do podłoża.
Stopa: tak jak w łapie, palce są krótkie, wypukłe ku górze, zwarte. Pazury krótkie, czarne.
Mechanizm ruchu: ma on duże znaczenie zarówno dla zdolności użytkowej, jak i wyglądu psa. Chód jest elastyczny, elegancki, zwinny, swobodny i obszerny. Przednie kończyny sięgają możliwie jak najdalej. Kończyny tylne zapewniają wydajną i elastyczną siłę napędową. Kończyna przednia z jednej strony i kończyna tylna z drugiej strony są równocześnie wyprowadzane do przodu.
Skóra: Ściśle przylega, dobrze pigmentowana.
Włos: krótki, twardy i gęsty. Mocno i równo przylegający na całym ciele. Podszerstek niedopuszczalny. Kolor czarny lub brązowy z rdzawym, ostro odgraniczonym i czystym podpalaniem. Podpalanie znajduje się na kufie, jako plamki na policzkach i ponad łukami brwiowymi, na gardle, dwie plamki na piersi, na śródręczu i śródstopiu i na łapach, na wewnętrznych stronach ud, przy odbycie i na guzie siedzeniowym.
Wysokość w kłębie: - psa 68-72 cm, - suki 63-68 cm. Wzrost średni jest pożądany.
Wady dyskwalifikujące:
- Ogólnie: wyraźna zmiana wyrazu płci.
- Oczy: żółte, różnobarwne.
- Uzębienie: przodozgryz, zgryz cęgowy, tyłozgryz, niedobór liczby zębów według schematu zębowego.
- Owłosienie: białe plamy, włos długi i wełnisty, owłosienie rzadkie, łysiny.
- Usposobienie: psy bojaźliwe, nerwowe, agresywne.
- Wielkość: wzrost odbiegający od wzorca więcej niż o 2 cm.
- Inne: psy muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, które całkowicie znajdują się w mosznie